خبرتبریز:گاهی نوجوان با زبان بی‌زبانی چیزهایی که برایش مهم و حیاتی است را برایمان بازگو می‌کند که اگر زرنگ نباشیم و زمان و منظور را از دست بدهیم دیگر کار از کار گذشته و ارتباط خانوادگی‌مان خط خطی می‌شود

تو باید سکوت من را هم بفهمی!
گاهی نوجوان با زبان بی‌زبانی چیزهایی که برایش مهم و حیاتی است را برایمان بازگو می‌کند که اگر زرنگ نباشیم و زمان و منظور را از دست بدهیم دیگر کار از کار گذشته و ارتباط خانوادگی‌مان خط خطی می‌شود. به این حرف زدن های با نشانه و اشاره اما مهم، می‌گویند ارتباط غیرکلامی که همه ما آدمها با همدیگر داریم و نوجوان از همه بیشتر. یک روانشناس به نام الیاس برای شناسایی این نشانه‌ها از ۵ تعریف با نام اختصاری flash استفاده کرده است:

ارتباط خانوادگی‌ ، نوجوان ، زبان بی‌زبانی ، سکوت ، ارتباط غیرکلامی نوجوان با خانواده ،
گاهی نوجوان با زبان بی‌زبانی چیزهایی که برایش مهم و حیاتی است را برایمان بازگو می‌کند که اگر زرنگ نباشیم و زمان و منظور را از دست بدهیم دیگر کار از کار گذشته و ارتباط خانوادگی‌مان خط خطی می‌شود. به این حرف زدن های با نشانه و اشاره اما مهم، می‌گویند ارتباط غیرکلامی که همه ما آدمها با همدیگر داریم و نوجوان از همه بیشتر. یک روانشناس به نام الیاس برای شناسایی این نشانه‌ها از ۵ تعریف با نام اختصاری flash استفاده کرده است:

گاهی برای فرار از نقص و قضاوت و هزار چیز دیگر دلمان نمی خواهد جمع فامیل را دست بگیریم، تلفن بزنیم یا حتی از آدم‌های به خصوصی فراری هستیم و دوست داریم خانواده درکمان کنند.

بعضی وقتها حوصله حرف زدن هم نداریم ولی اگر هی دورتان می‌چرخیم و حالمان را با سکوتمان بروز می‌دهیم یعنی بپرسید چه شده تا برایتان آنقدر بگوییم که مغزتان سوت بکشد.

قشنگ مشخص است دنبال بهانه‌ایم تا دعوا راه بی اندازیم. از بدخلقی و گیر دادن به خواهر و برادر تا خواسته‌های زیادی از پدر و مادر و خلاصه دنبال دعواییم. در این موقعیت کاری از دست خانواده بر نمی‌آید جز فرار.

نوجوانی سن سختی است. پر از چالش و تردید و عدم اطمینان به همه چیز و خصوصا به آینده آن هم وقتی که امتحانات نهایی را بد داده‌ایم و با دوستمان دعوا داشته‌ایم. اینجاست که نیاز داریم خانواده با طرح سوال و بازگو کردن موقعیت کمکمان کنند و البته بگویم خودتربیتی‌هایی که قبلا هم گفتیم، بی‌تاثیر نیست.

با زبان بی‌زبانی گاهی کمک می‌خواهیم. همین بیان جمله‌های ناامیدانه و توی خود رفتن یا ابراز آن با خشم خودش یعنی یکی به داد من برسد. خانواده در این موقعیت نباید خودش هم مثل من بااعصاب خط خطی جواب بدهد. در عوض باید همدلی کند، بپرسد چه شده و خونسرد باشد.
تبیان: زهرا قربانی