سخنی با زائران کاروان راهیان نور
قابل حسن پور : سخنی با زائران بسیجی (کاروان راهیان نور) ایران اسلامی خواستم ازکربلای ایران بنویسم ازعلمداران خمینی آنان که ازسیم خاردارهای نفس گذشتند تا به راحتی سیم خاردارهای جبهه راپاره کنند ازکجای این خاک باید نوشت، ازمکه یافکه، بهتراست بگویم مکه، که سرزمینی خشک وخاک رملی اش سعی صفا و مروه است برای ما غربتش غربت بقیع راتداعی می‌کند. اگر لحظه ای درنگ کنی خاکش حرفها دارد برای گفتن، اگرگوش جانت بشنود ندای یاحسین موج می‌زند دراین سرزمین که میتوانی با دلت طواف کنی شاید حجت قبول شود با احترامی که بسته ای برای رسیدن به معرفت عاشقان. ازشلمچه بگویم ازکجایش؟ موانع مینش؟ نه. بایدازشهدایش گفت : که قطعه ای ازبهشتش کرد وجب به وجبش خون شهدای آنجا را مهبط ملائک کرد. طلاییه که سه راهی شهادتش طلایی کرد که معتقدم جواهر است این طلاییه برایمان. ازغواص های بی نشان دست بسته اش؟ از والفجر۸ و اروند کنار آب خروشانش؟ ازکجای این سرزمین بگویم که مجنونش مجنونم کرد، فتح المبینش فتح قله ایمان و معرفت بود هرچه هست برای ما محل عشق است. ماعاشقانه هایمان آنجاست. جذبه معشوق است که عشق عاشقان را می رباید. اللهم الرزقنا شفاعه الحسین (ع) یوم الورود.