“ندانستن صورت مسأله”، مهم ترین مانع “حل مسأله” است. مثال بارزش کروناست که هنوز چون خودش به عنوان صورت مسأله برای بشر چندان شناخته شده نیست، دانشمندان هنوز نتوانسته اند دارو یا واکسنی را به عنوان حل مسأله برایش بسازند.

حالا حکایت ماست و عادی شدن روابط اجتماعی و اقتصادی که به خاطر کرونا، چند وقتی دچار افت شده بود.

این که دولت اجازه داده است کسب و کارها دوباره فعال شوند، عده زیادی از ما را دچار وضعیتی کرده است که می شود آن را “اختلال تشخیص صورت مساله” نامید.

تا دیروز صورت مسأله برای ما این بود: ویروس کرونا در سطح وسیعی از جامعه پراکنده شده” و حل مسأله نیز چنین تعریف شده بود: “باید با رعایت اصولی مانند درخانه ماندن و بهداشت فردی و فاصله اجتماعی تا حد امکان از این ویروس دور باشیم.”

اما اکنون که بسیاری از فعالیت های اقتصادی و اداری عادی شده است، اکثر ما دچار سوء تفاهم شده ایم و فکر می کنیم صورت مسأله این است: “کرونا دیگر خطری جدی نیست” و لذا دیگر مثل گذشته، رعایت نمی کنیم.

صورت مسأله واقعی اما چیست؟ به نظر می رسد باید این باشد: ” دولت مدتی فعالیت های اجتماعی و اقتصادی را کاهش داد تا شاید کرونا کنترل شود ولی چون کرونا همچنان به پیشروی خود ادامه داد، از سر ناچاری و برای جلوگیری از ورشکستگی اقتصادی و تبعات سنگین اجتماعی، فعالیت ها را به حالت عادی برگرداند. بنابراین با یک تصمیم سیاسی و اقتصادی مواجهیم که هیچ ربطی به فعالیت های کشنده ویروس کووید ۱۹ ندارد. کرونا همچنان در حال گسترش است و روز به روز بر تعداد کسانی که بر اثر آن می میرند، افزوده می شود. در واقع، دولت کار خودش را می کند و کرونا هم کار خودش را.”

با درک درست صورت مسأله، حل مسأله نیز چنین است: “همچنان باید تا حد امکان از خانه خارج نشویم، فاصله اجتماعی را به طور جدی حفظ کنیم و بهداشت فردی را جدی تر از قبل بگیریم.”

در این میان، خبر بد این است که کرونا از گسترش ارتباطات اجتماعی به شدت استقبال می کند چون برای فعال بودن به بدن انسان نیاز دارد (در محیط از بین می رود).
خبر بدتر این که بسیاری از ما با درک نادرست صورت مسأله، در حال خدمت به کووید ۱۹ و خیانت به خود و همنوعان مان هستیم.
و خبر خوب این که ما انسان هستیم و قدرت تعقل و تفکر داریم و می توانیم با تشخیص درست صورت مسأله، رفتار درست را انتخاب کنیم.

یادمان باشد ویروس کرونا، قادر به حرکت نیست؛ این ما انسان ها هستیم که با عدم رعایت فاصله اجتماعی و دیگر توصیه های بهداشتی، آن را در سطح جهان پراکندیم.

عصر ایران؛ جعفر محمدی –